Rasy psów cz.2

Jamnik

Przy tej rasie trzeba znać podział na wielkość i rodzaj sierści. Są trzy wielkości tych psów. Jamnik duży(od 35 cm obwodu klatki piersiowej), miniaturka(do 35 cm) i króliczy(do 30 cm). Osobiście mam jamniczka króliczego, który moim zdaniem jest ładniejszy od reszty.
W każdej wielkości te psy mają jeszcze różne długości sierści. Zaczynając od najlepiej nam znanego krótkowłosego, przez szorstkowłose, aż do długowłosego. Każdy z nich ma swój urok. Maść w każdym kolorze, jednak wadą jest maść czysto czarna lub biała bez podpalania. Najczęściej występują jamniki rudobrązowe lub czarne podpalane.
amnik pochodzi od psa gończego. Krótkonożne psy łatwiej przebijają się przez zarośla, mogą dostać się do nory lisiej, borsuczej czy króliczej. Jest to wszechstronny pies myśliwski, ale również doskonały przyjaciel dla ludzi, którzy nie polują.
Jamnik to pies bardzo żywy, odważny, czujny i inteligentny. Pomimo że jest silnie przywiązany do swojego opiekuna, nadal zachowuje wrodzoną niezależność. Od szczenięcia wymaga konsekwencji przy wychowaniu oraz dobrego kontaktu z opiekunem, bowiem w przeciwnym wypadku może się rozwinąć u psa złośliwy i nieprzyjemny charakter.
CHOROBY

Oto choroby, do których jamniki mają skłonności, czyli choroby w szczególnym stopniu dotykające rasę jamników.

- Niedowład jamników (problemy z kręgosłupem)
- Otyłość
- Cukrzyca
- Nużyca (zapalenie skóry)

Rasy psów cz.1

Bokser

Boksery są bardzo energiczne, ciekawe otaczającego je świata, wesołe oraz figlarne. Są to psy o dużym temperamencie. Szybko się uczą i są posłuszne. Zalicza się je do psów służbowych (tzw. obronnymi). Jest wiernym towarzyszem.
Boksery są bardzo cierpliwe w stosunku do dzieci. Uwielbiają towarzystwo. Ich minusem jest, że kiedy są same często bardzo rozrabiają. Robią to z tęsknoty. Sama miałam właśnie takiego psa. Potrafił nawet słuchawkę od telefonu pogryźć.
Często ludzi mówią, że te psy są agresywne, brzydkie i ślinią się. Oczywiście te twierdzenia są mitem. Boksery są wyjątkowo spokojne i opanowane. Często dzieci nieświadomie potrafią sprawiać im ból, a te psy jedynie uciekają lub starają się nie reagować. Co do ich wyglądu. Nie mogę osobiście się z tym zgodzić. Jeżeli kiedykolwiek będziesz miał boksera, przyznasz mi rację. Ich oczy urzekają. Oczywiście te psy ślinią się jak każdy inny. Ich wargi sprawiają wrażenie, że jest tego więcej.
Boksery są wielkimi pieszczochami.
Te psy są średniej wielkości. Zwykle ich wysokość waha się w granicach 57 - 63cm psy, 53 - 59cm suki. Mają krótką sierść, o którą nie trzeba specjalnie dbać. Umaszczenie jest żółte lub pręgowane, choć zdarzają się psy czarne i białe. Maść żółta występuje w różnych odcieniach, od jasnożółtego do ciemno-rudo-brązowego lub czerwonożółte.
Boksery potrzebują dużo ruchu i spacerów. Są to psy bardzo aktywne. Zdarzają się w tej rasie skłonności do dysplazji stawu biodrowego, zwyrodnienia kręgosłupa i niewydolności mięśnia sercowego. Długość życia u tej rasy to przeciętnie 11 lat. U psów tej rasy istnieje ryzyko do wystąpienia skrętu żołądka. Boksery są psami podatnymi na nowotwory, alergie, oraz zapalenia górnych dróg oddechowych. Są psami bardzo źle znoszącymi skrajne (bardzo wysokie i bardzo niskie) temperatury. Bokser jest psem mało odpornym na chłód, dlatego trzymanie go w kojcach, budach jest niewskazane.
Tą rasę psa mogę polecić dla ludzi mieszkających w mieszkaniach.

Pies - nowy członek rodziny

Zanim przyjmiemy do swojego domu zwierze, powinniśmy się zastanowić, czy jesteśmy pewni, że go chcemy. Niestety wiele osób pod wpływem mody lub zachcianki kupuje psa, aby go wyrzucić, wywieźć, albo oddać do schroniska. Powinniśmy pamiętać, iż zwierzak w domu stanowi obowiązek. Nasz nowy pupil to nie zabawka, którą można wyrzucić, kiedy się nią znudzimy.

Jeśli jednak się zdecydujemy na psa, powinniśmy się zastanowić nad rasą. Ważną sprawą jest wielkość oraz charakter. Małe psy zajmują mniej miejsca, potrzebują mniej spacerów, ale są bardzo hałaśliwe. Często swój niski wzrost nadrabiają głosem. Mimo swoich małych rozmiarów zabierają też więcej miejsca. Są bardzo energiczne, więc ciągle plączą się pod nogami. Duże psy są cichsze i zabierają mniej miejsca. Najczęściej ułożą się w jednym miejscu i ruszają się jedynie wtedy, gdy idą do misek z jedzeniem oraz piciem i kiedy idą na spacer.
Przy wyborze psa musimy uwzględnić również gdzie mieszkamy. Dom jednorodzinny jest idealnym miejscem dla dużych, aktywnych ras. Jeśli mieszkamy w mieście, w bloku zalecane są średnie oraz małe rasy.
Dzieci również są ważnym czynnikiem w doborze pupila. Wtedy bierzemy pod uwagę rasy łagodne.
Powinniśmy pomyśleć nad tym, czy pies ma być stróżem, czy przyjacielem.
Pamiętajmy też o czasie jaki będziemy spędzać w domu. Ile czasu spędzimy w pracy i czy będziemy mieć odpowiednio dużo czasu dla naszego pupila.
Każdy zwierzak to również wydatek. Dlatego musimy liczyć się z kosztami na jakie będziemy narażeni.

Kłopoty ze szczurem.

Szczury mogą być też kłopotem

Autorem artykułu jest Miłosz Rożański

W każdym artykule podkreślam jak dobrymi zwierzętami domowymi są szczury, z doświadczenia mojego otoczenia wiem jednak że nie zawsze jest różowo. Pomimo że szczury są proste w hodowli i oswajaniu niektórzy powinni przerzucić się na rybki.

Dlaczego łatwo hodować szczury?

Po pierwsze nie wymagają dużych nakładów finansowych, jedzenie dla szczurów w postaci ziarenek zakupimy za 6 PLN co starczy na dwa tygodnie. Aby jedzenie dla szczurów było urozmaicone możemy częstować je resztkami z naszych obiadów tym samym korzystnie bilansując szczurzą dietę. Jeśli chodzi o trzymanie szczurów w klatce również i tu nie ma specjalnych wymagań, wszka wystarczy klatka/akwarium o minimalnych wymiarach 80x40x40 cm oraz paczka trocin/siada za 2 PLN które starczą na dwa tygodnie. Skoro mówimy już o kosztach, a czas to pieniądz powinniśmy zastanowić się nad czasem jaki możemy poświęcać naszemu pupilowi. W głównej mierze ludzie nie są zadowolenia z hodowli szczura nei ze względu na drogie jedzenie dla szczurów czy wolno posuwające się oswajanie szczura lecz ze względu na zasoby czasu. Jeśli chcemy przeprowadzić z jak najlepszym rezultatem oswajanie szczura powinniśmy przez pierwszy miesiąc poświęcać mu minimum dwie godziny dziennie, w tym godzinę na swobodne bieganie po pokoju. Jeśli oswajanie szczura przebiega właściwie już po miesiąc możemy zmniejszyć dawkę do godziny dziennie przeznaczonej na samo bieganie, w między czasie szczur sam będzie nas zaczepiał i chciał się z nami bawić.

Najczęstsze problemy

Nie jest to jedzenie dla szczurów ani problemy z ich oswajaniem, przede wszystkim wina leż po stronie czynnika ludzkiego. Ludzie przekonani że godzina dziennie z ich życia to nie wiele przeceniają swoje siły i szybko tracą cierpliwość do tych wspaniałych stworzeń. Oczywiście nic się nie stanie jeśli raz na jakiś czas szczur będzie zmuszony spędzić cały dzień w klatce jednak mówimy o sytuacji w której byłby to wyjątek. Często też szczury nie są puszczane ponieważ swoimi zębami wyrządzają szkody przed którymi ludzie nie potrafią/nie chcą się bronić. Przykładowo kable od Internetu, sprzętu RTV i AGD które niezabezpieczone odpowiednio walają się po naszej ziemi. Rozwiązaniem jest albo zabezpieczenie kabli, oddzielenie ich od terytorium szczura lub puszczenie ich górą. Kolejnym jest kupienie w sklepie zoologicznym specjalnego preparatu w postaci lakieru którym uprzednio malując nasze kable zabezpieczamy je przed szczurzym apetytem. Niestety nie orientuję się w jakich granicach cenowych mieszczą się tego typu preparaty gdyż nigdy nie miałem konfliktu szczur vs kable. Kolejnym czynnikiem mogącym zapobiegać przed tego typu stratami jest zapewnienie szczurowi możliwości do ciągłego ścierania zębów. Szczurze zęby niezależnie od ich właściciela wyrastają przez całe życie ze szczurzego pyszczka. Dlatego też jedzenie dla szczurów powinno być twarde, jak na przykład ziarenka. Warto też wzbogacić szczurze jedzenie o kostkę wapna na której szczur może rozkoszować się czynnością ścierania.

Czy szczury są dla mnie?

Zastanów się czy dysponujesz odpowiednią ilością czasu, jeśli jest to godzina na styk to od razu sobie daruj, wystarczy jedna niesprzyjająca okoliczność jak spóźnienie się kolegi/klienta/kontrahenta czy nawet środków komunikacji miejskiej i twój szczur skazany będzie na niewole. Myślę że o kwestie finansowe nie trzeba się martwić, ani o jedzenie ani o klatkę, zastanów się jednak czy masz warunki odpowiednie do tego by puszczać szczura wolno po pokoju.

Dziękuje

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Najmądrzejsze ptaki.

Golębie pocztowe to najmądrzejsze ptaki

Autorem artykułu jest Marin Sper

Często znajdziemy je w miastach na rynkach, osiedlach czy niechętnie na naszych mieszkalnych parapetach. Wiele osób nie docenia ptaków, które dysponują niesamowitą inteligencją i wbudowanym systemem GPS. Nie wierzysz? To poczytaj dalej.

Praktyczne wykorzystanie gołębi pocztowych do przesyłana informacji znane jest już ze starożytnej Persji i Egiptu. W Grecji zaś wykorzystywano te ptaki do informowania o przebiegu olimpiad. Genezę nazwy gołębia już znamy. Postaram się teraz wytłumaczyć jak gołab wraca do swojego gołębnika.

W pierwszym akapicie kiedy wspomniałem o wbudowanym systemie GPS pomyślałem sobie właśnie o takim porównaniu ich zdolności. Jak wytłumaczyć powrót gołebii z Holandii do Polski bez najmniejszych problemów w mniej niż 24 godziny? My, ludzie w porównaniu do gołebi jeżeli chodzi o nasze naturalne zdolności jesteśmy ulomni. Dlaczego? Prosty przykład, niech nas ktoś wywiezie do Niemiec, okolo 600 kilometrów od domu. Nie mamy mapy, nie można się nikogo zapytac o drogę. W grę wchodzi tylko i wyłącznie nasza orientacja. Może byśmy dotarli do domu, ale kolejną sprawą jest czas w jakim tego dokonamy. Dziennie byśmy byli w stanie przebyć od 30-60 kilometrów, czyli do domu potrzebowalibyśmy od 10-20 dni przy sprzyjających okolicznościach.

Istotną rolę w wyznaczaniu przez golebia trasy do domu ma pole magnetyczne i punkty orientacyjne w okolicy ich domu. W dzisiejszych czasach jest problem z naturalnym polem magnetycznym, bo zakłocają je elektrownie i inne linie energetyczne. Jeżeli chodzi o punkty orientacyjne to człowieczeństwo nadrobiło to budując kościoły czy kapliczki, a nawet inne wysokie budynki. To w znacznym stopniu ułatwia golębiom powrót do domu.

Gołebie pocztowe biorą udział również w sporcie gołebiarskim. Popularne lotowanie gołębi pocztowych sprowadza się do wybrania gołębi i wypuszczenia ich z innymi w tym samym miejscu. Te gołebie, które do domu wróca najszybciej wygrywają. Jest jednak jedno utrudnienie, trzeba wskazać, które pierwszych 10 gołebi dotrze do domu i tylko za nie otrzymujemy punkty.

Jak widzimy gołębie pocztowe to niezwykle mądre ptaki obdarzone ogromnym talentem jakim jest powracanie z ogromnych odległości do swoich domów, nazywanych często gołębnikami. Być może te ptaki sprawiają, że jesteśmy zdenerwowani, bo nasz parapet znów został ubrudzony ich odchodami, ale powinniśmy być wyrozumiali. To właśnie gołebie służyły człowiekowi przez tyle lat w dostarczaniu, przesyłaniu informacji. Można więc powiedziec, że każdy gołąb pocztowy jest fundamentem światowej poczty.

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Strzyżenie psów.

Strzyżenie psów - ogólne informacje

Autorem artykułu jest Joanna Misiewicz

Strzyżenie psów staje się coraz bardziej popularne. Możemy zaobserwować coraz większą ilość psów, niekoniecznie rasowych, które paradują po ulicy z pięknie wystylizowaną fryzurą.

Właściciele psów rasowych, które zgodnie z opisem rasy, nie powinny być strzyżone, np. yorkshire terrier lub maltańczyk czy shih tzu, decydują się na strzyżenie swych pupili w momencie, gdy zapada decyzja, o nie wystawianiu piesków na wystawach kynologicznych. Ścięcie bowiem długo hodowanych włosów, spowoduje, że na kilka lat trzeba będzie pożegnać się z wystawami. Jak bowiem wyglądałby york z krótkim włosem na tle konkurentów z piękną błyszczącą szatą do ziemi?

Niektóre rasy, jak np. pudel lub czarny terier rosyjski strzyżone są zgodnie ze wzorcem rasy, ustanowionym przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI). We wzorcu pudla wyraźnie jest opisane, jakie fryzury są dopuszczalne na wystawach. Natomiast wzorce innych ras, opisują jak powinna wyglądać prawidłowa budowa psa, którą można podkreślić popraz prawidłowe strzyżenie. Nie ma psa bez wad budowy, dlatego właśnie wprawny groomer, będzie potrafił odpowiednią fryzurą uwydatnić zalety prawidłowej budowy, a ukryć wady.

Ale czy strzyżenie psów jest tylko modą? Nie. Właściciele czworonogów decydują się, na odwiedzenie salonu dla psów z wygody. Wyobraźmy sobie kilkugodzinne czesanie psa raz w tygodniu. Łatwiej jest dbać o pielęgnację i higienę pupila, gdy włos jest krótki. Nie zawsze też właściciele wiedzą, jak prawidłowo dbać o szatę psa, szczególnie długowłosego. Z tego powodu często powstają kołtuny, które można jedynie wyciąć, dlatego też nierzadko padają decyzje o ostrzyżeniu czworonożnego przyjaciela. Strzyżenie psów ma także swoje zalety w okresie letnim. Psom jest znacznie chłodniej, ale nie należy przesadzać ze zbyt krótkim ścinaniem sierści, aby nie doprowadzić do poparzenia promieniami słonecznymi.

Odwiedzając psi salon zawsze możemy o wszystko wypytać doświadczonego groomera, który powinien fachowo doradzić na temat fryzury, długości włosa oraz codziennej pielęgnacji. Właścicielom chcącym mieć psa długowłosego z pewnością przydadzą się porady, jakiego rodzaju należy mieć sprzęty do czesania psa.

Niektóre rasy psów, wymagają regularnego trymowania. Właściciele mogą oczywiście sami wykonywać ten zabieg, ale ważną rzeczą jest, aby robić to prawidłowo. W przeciwnym razie możemy psu sprawić ból lub uszkodzić prawidłową okrywę włosową, nie wspomnę tu już o prawidłowym modelowaniu i łagodnych przejściach między włosem krótszym i dłuższym.

Co to jest trymowanie? Jest to usunięcie (wyrwanie) martwego włosa, dzięki czemu umożliwia się rośnięcie nowych. Trymowanie wykonuje się tylko u psów szorstkowłosych, których sierść nie linieje i nie wypada samoistnie. Mamy dwa rodzaje trymowania jeśli chodzi o czas. Trymowanie tzw. rotacyjne, wykonywane dość często tak, aby wyrywany włos był od razu zastąpiony nową sierścią oraz trymowanie tzw. na wystawę czyli przygotowujemy psa na jedną konkretną wystawę i tak rozkładamy etapy trymowania, żeby sierść była odpowiedniej długości, w określonym terminie. Jeśli pies jest rzadko trymowany lub ma słabą sierść, możemy spotkać się po zabiegu z "łysymi plackami". Jest to rzeczą naturalną i nie należy się tym przejmować. Po kilku tygodniach miejsca te ładnie zarosną. Jeśli sierść jest słaba, poprzez trymowanie możemy ją wzmocnić. U ras szorstkowłosych pożądanym włosem jest druciany, szorstki w dotyku. Możemy to uzyskać przez systematyczne trymowanie psa. Warto udać się do psiego salonu, aby groomer odpowiednio przygotował naszego pupila. Psy, które powinny być trymowane to m.in. airedale terrier, west highland white terrier, szkocki terrier, foksterier.

Często właściciele psów szorstkowłosych decydują się na strzyżenie. Nie jest to zalecany zabieg pielęgnacyjny dla tego rodzaju sierści. Poprzez strzyżenie włos staje się miękki i puszysty oraz traci swój naturalnie nasycony kolor. Sierść np. westa bardziej podatna jest na brudzenie. Poprzez strzyżenie niszczymy naturalną szorstkość włosa.

Reasumując, odwiedzając salon dla psów możemy umówić się na wizytę pielęgnacyjną obejmującą strzyżenie psa, trymowanie, kąpiel, czesanie. Groomer powinien także (jeśli jest taka potrzeba), usunąć zbędne włosy z uszu, które zatykając przewód słuchowy i odpływ woskowiny oraz hamując naturalną możliwość wietrzenia, mogą powodować podrażnienia prowadzące nawet do zapalenia ucha. W salonie dla psów możemy także przyciąć pazury oraz wyczyścić oczy.

---

Joanna Misiewicz

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Historiia karmy dla psów.

Karma dla psa – skąd się w ogóle wzięła

Autorem artykułu jest Ulryk Wilk

Skąd wziął się pomysł na produkowanie karmy dla psa? Jak psy żywiły się przez stulecia i dlaczego to z Ameryki przyszła fala produktów specjalnie przygotowanych dla zwierząt.

Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna. Przede wszystkim – pies jest takim zwierzęciem, które zje wszystko, co do zjedzenia się nadaje i dzięki czemu może żyć. Z tego względu bez znaczenia dla niego jest, czy karma dla psa zawiera mięso, czy też nie. Liczy się to, żeby zapchać żołądek i dostarczyć do organizmu odpowiednią ilość środków odżywczych. Takie postępowanie wynika z faktu, że jeszcze jako zwierzę dzikie, psy zjadały albo to, co same upolowały, albo to, co upolowały inni drapieżnicy.

Z pola, ze stodoły, z pańskiego stołu

W ten sposób psy przygotowały sobie grunt pod późniejsze współżycie z ludźmi. Przez wieki karmione były tym, co akurat było pod ręką albo co same sobie znalazły. Ponieważ większość ludzi miała problem z dostarczeniem odpowiedniej jakości pożywienia sobie samym, psy nie mogły liczyć na specjalne traktowanie. Karma dla psa była ostatnią rzeczą, o której myślałby pańszczyźniany chłop żyjący w Polsce w XVII wieku.

W jaki sposób psy wzbogacały w tych czasach swoją dietę? Na przykład polując na szczury grasujące w oborze, króliki biegające po polu czy czatując na resztki, które spadły z pańskiego stołu. Inaczej było rzecz jasna w przypadku psów trzymanych przez arystokrację. Te jadły często znacznie lepiej niż poddani. Korzystały z suto zastawionych stołów i tego, co pan zdecydował się im oddać w przypływie dobrego humoru.

Trudności pojawiły się wtedy, kiedy psy przeniosły się do miast. Tam znacznie trudniej było coś upolować. Z drugiej jednak strony sami właściciele korzystali zwykle an takiej przeprowadzce. Pies przestawał być samożywiącym się narzędziem przydatnym w niektórych sytuacjach, wszedł w rolę towarzysza lub obrońcy. To wymagało także odpowiedniego żywienia. Pierwszy krok na drodze, na końcu której jest znana nam dzisiaj karma dla psa, został zrobiony.

Pies w mieście i klasa średnia

Tak, jak wiele innych zmian, także te dotyczące karmy dla psów wprowadzili w życie Amerykanie. Po drugiej wojnie światowej rozpoczął się tam gwałtowny wzrost przemysłu produkującego żywność dla zwierząt. Na początku chodziło o przetwarzanie resztek po ludziach, jednak wkrótce coraz bogatsi konsumenci zaczęli domagać się specjalnie przygotowanej karmy. Firmy zaczęły więc opracowywać specjalne receptury, wprowadzać nowe produkty, takie jak sucha karma, które miały sprawić, że pies – teraz już pełnoprawny członek rodziny – byłby zdrowszy i ładniej wyglądał.

Takie zmiany w żywieniu psów wiązały się przede wszystkim ze zmianami społecznymi. Rosnąca klasa średnia, która powstała w USA po II wojnie światowej miała do dyspozycji nadwyżki dochodów, które mogła przeznaczać na przyjemności. Styl życia, który polegał na mieszkaniu w małym domku na przedmieściach skłaniał do kupna psa – tym razem ozdobnego. W ten sposób zmiany społeczne doprowadziły do zmiany sposobu życia najstarszego przyjaciela człowieka.

---

czasem piszę...

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl